Schrijven met je publiek in gedachten
Een van de meest belangrijke inzichten die voor mij in deze trainingen centraal staan, is het verschil tussen het schrijven voor jezelf; het annoteren van onderzoeksresultaten of het uitwerken van aantekeningen, en het schrijven met een publiek in gedachten. Zodra je je tekst wilt richten aan een (wetenschappelijk) publiek, moet je iets veranderen in de vorm, de toon, het perspectief en de volgorde waarin je je informatie verdeelt over de tekst. Ook in een academische tekst, zo blijkt, kan een verhaalstructuur dan uitkomst bieden.
Een ander verhaal, een ander schrijfproces
Niet alleen het product van je schrijfwerk verandert; je blik op het publiek richten doet ook iets met het schrijfproces. Soms is het nodig om eerst alles voor jezelf helemaal uit te werken, voordat je de vertaalslag naar een ander toe goed kunt maken. Het is heel leuk om samen met studenten uit te vinden hoe dat voor hen werkt, wat hun specifieke onderzoek en onderzoeksgebied precies nodig heeft, en hoe ze dat naar hun eigen schrijfproces kunnen vertalen.
Welke vertelstructuur past het best bij welk onderzoek?
Niet elk onderzoek is gebaat bij de opbouw van een klassiek verhaal. In een klassiek verhaal is namelijk vaak sprake van één specifiek doel, dat door de hoofdpersonages nagestreefd wordt, waarbij zij op hun weg daarnaartoe in de weg worden gezeten door meerdere obstakels. Denk bijvoorbeeld aan de klassieke Heroes Journey (Joseph Campbell), of het Aristotelisch model. Een lineaire vorm van vertellen, en van denken, die niet op elk onderzoek toe te passen is. Veel studenten werken met complexe vraagstukken, waarvoor verschillende onderzoeksmethoden en mogelijke oplossingsstrategieën met elkaar gecombineerd moeten worden. Een lineair verhaal met één rechte route naar het eindpunt toe volstaat dan niet. Ik vind het ontzettend leuk om samen met de studenten te onderzoeken welke vertelstructuur wél bij hun onderzoek past, en hoe ze dat het beste vorm kunnen geven. Misschien is verhaal van het onderzoek wel circulair, bestaat het uit vijf gelijke, elkaar aanvullende delen, die steeds bij één kernpunt terugkeren, misschien is het een estafette van elkaar aantikkende methodes, of heeft het de vorm van een raamvertelling.
De collega’s van Artesc in 2023.